Deep neural networks (DNNs) provide a unique opportunity to move towards a generic modelling framework in psychology. The high representational capacity of these models combined with the possibility for further extensions has already allowed us to investigate the forest, namely the complex landscape of representations and processes that underlie human cognition, without forgetting about the trees, which include individual psychological phenomena.

Our review of the literature shows that only a minority of youngsters shifts to a more extreme political position because of their experience with unemployment. Unemployment deepens the political apathy of the majority of the youngsters. Unemployment isolates youngsters, so they cannot develop any involvement in polities. The"learned-helplessness" experience of unemployment also contributes to their political apathy.In 1985, 536 employed and 220 unemployed were surveyed on their political, socio-economical and religious attitudes, and their voting behaviour. Because the majority of the (...) respondents were militants of the Christian Labour Movement, we expected the unemployed to shift to the left, rather than to become politically apathetic. The results confirm this hypothesis : the unemployed described themselves as "center left", were more radical on socio-economical issues and favored a more leftist vote that the employed. Surprisingly, the unemployed were also more sceptical about religion and more permissive in sexual ethics. (shrink)

This study investigates bath the relationship between evaluation of personality traits of party-leaders and party identification, and the evaluation of personality traits as a determinant of voting behaviour. One month before the Belgian national elections of November 81 201 voters evaluate personality traits of four welt known leaders of the main Flemish political parties.Factor analysis indicated three main dimensions in the evaluation of personality traits of politicians : reliability, expertness and self-control. The personality profiles of every party-leader were quite similar (...) when comparing the profiles of groups of subjects with different party preferences. However, subjects who identificated with a certain party rated the party-leader of this party more favorable on all personality traits than did subjects who identificated with another party. These discrepancies in favorableness were rather small for expertness and selfcontrol, but big for reliability and attractiveness. Analysing determinants of voting behaviour we differentiated four types of voters. Convinced voters were determined mainly by party preference and political views. Policyoriented and routine-voters taak into account in the first instance their political views and secondly their party preference. Personality traits of party-leaders functioned as the main determinant only for the voting behaviour of our indifferent subjects. Between these personality traits, mainly the evaluation of expertness had predictive power. (shrink)

Het is bijna niet voor te stellen hoeveel Foucaults studie Surveiller et punir in het verleden betekend heeft voor mij en een belangrijk deel van mijn generatie. Vanwege mijn Franse achtergrond – ik promoveerde in Straatsburg op een proefschrift over Albert Camus – kende ik Foucault en zijn werk al goed. Je kon met name in de zomer van 1967 gewoon niet om hem heen. In alle parken en cafés rond de universiteit zaten toen in Straatsburg studenten zijn dikke boek (...) Les mots et les choses ostentatief te etaleren. Ze hadden het met de titelpagina naar boven naast of voor zich liggen, of hielden hun kostbare schat, met weer de titel goed zichtbaar in de hand. Het kwam zelden voor dat ze erin lazen. Als buitenlander begreep ik er niets van. Mijn Franse vrienden legden het mij uit. (shrink)

Saner onderzoekt de mythe van Orfeus. Hij beschrijft de oudere 'Ishtar mythe', waarin de macht van muziek reeds aan bod komt, en wijst op de relatie tussen deze mythe en de Orfeusmythe. Het essay handelt over de onmacht van Orfeus.

Wanneer ben je sexy, en wie bepaalt dat eigenlijk? Gelden dezelfde normen voor mannen en vrouwen? En hoe moeten we als maatschappij omgaan met de toenemende druk om er hot uit te zien? In dit boek zoekt filosoof Hans Maes een antwoord op deze vragen. Onderweg reflecteert hij over sekssymbolen, over de erotiserende werking van macht en rijkdom, en over de rol van kunst. Hij buigt zich over de notie van seksuele authenticiteit en lanceert ten slotte ook een oproep (...) voor betere pornografie. (shrink)

Seks is overal. In kranten en tijdschriften, in advertenties op bushokjes, op televisie en het internet, op Instagram en Snapchat. Seks beheerst en betovert onze beeldcultuur. Af en toe roept die onafgebroken stroom van seksuele beelden kritiek op. We lezen over de ‘pornoficatie’ van onze cultuur en hoe de modeindustrie zelfs kinderen verleidt om sexy strings te kopen. We horen dat we aan porno verslaafd zijn, dat alles van waarde vervliegt en dat we steeds intensere prikkels nodig hebben. Een zeldzame (...) keer merkt iemand op dat de constante seksuele objectivering van vrouwenlichamen de genderongelijkheid in stand houdt. Als seks overal is, is het niet verwonderlijk dat seks ook in kunst te vinden is. Kunst en pornografie lijken elkaar uit te sluiten: het ene maakt het mooiste en het beste in ons wakker, het andere onderwerpt ons aan hitsigheid en dierlijkheid. Het ene viert de schoonheid van de vrouw, het andere is een kwestie van geweld en onderwerping. Toch is de relatie tussen kunst en pornografie genuanceerder dan ze op het eerste gezicht lijkt. In deze filosofische verkenning nemen filosofen Petra Van Brabandt en Hans Maes zowel kunst als pornografie onder de loep en ontdekken ze dat de dingen soms helemaal niet zijn wat ze lijken. (shrink)

Soms is het ongepast om jezelf te beoordelen vanuit een extern gezichtspunt en soms is het zelfs onmogelijk om dat te doen. Het standpunt van anderen kan dus op twee manieren ontoegankelijk zijn, doch dit betekent niet dat het vanzelf ook als onbelangrijk wordt ervaren. Integendeel, het niet in te nemen standpunt van anderen bepaalt vaak in hoge mate de wijze waarop wij tegen onszelf aankijken. Onze zelfwaardering blijkt zodoende op een onophefbare manier afhankelijk van anderen. -/- Deze algemene stelling (...) vormt de kern van het voorliggende boek. Ze wordt gaandeweg ontwikkeld en onderbouwd in discussie met de bestaande analytisch-filosofische literatuur. De dubbele asymmetrie tussen zelfwaardering en waardering van anderen wordt door hedendaagse auteurs namelijk vaak miskend. Als zodanig kan men spreken van een opvallende en gemeenschappelijke lacune in de actuele debatten over bescheidenheid, ijdelheid en trots. (shrink)

Trending artikelen Beauty De beste beauty tips voor je lichaam Beauty Met deze vier parfums ruik je altijd naar rozen! Beauty Glanzende lokken waarmee je de show steelt: zo krijg je… Fashion Op deze manier word jij niet verleid om nieuwe kleding… Fashion Deze items geven jouw outfit een flinke boost! Fashion Dit type zonnebril...

Zoals bekend is de verhouding tussen filosofie en politiek problematisch. De veroordeling van Socrates door de polis maakte diepe indruk op zijn leerling Plato. Mede om dit soort misstappen te voorkomen ontwierp deze een ideale staat waarin filosofen koningen moesten worden. Vanuit dit idee probeerde hij ook Dionysus, de heerser van Syracus, tot een wijsgerig verantwoorde politiek te brengen. De mislukking van dit Siciliaans avontuur heeft velen na hem ervan overtuigd dat filosofen zich beter niet in kunnen laten met politieke (...) besluitvorming. Immers, Plato’s poging om Dionysus tot een wijsgerig verantwoorde politiek te brengen strandde jammerlijk. Maar, filosofen zijn natuurlijk hardleers en de aantrekkingskracht van het rijk der mensen en dingen op hen, die zich zo thuisvoelen in het rijk der ideeën valt niet altijd te loochenen. Hoewel voor Plato de politieke arena van alledag wezenlijk ongeschikt bleek te zijn voor filosofische uiteenzettingen, heeft toch zijn leerling en collega Aristoteles zich nog korte tijd met het onderwijs aan de jonge Alexander de Grote bemoeid – hoewel Aristoteles’ ambities al bescheidener waren dan van Plato. Het verhaal wil zelfs, dat Alexander op diens veldtochten een exemplaar van het werk van Homerus met aantekeningen van Aristoteles erin bij zich droeg. Na de dood van Alexander werd de anti-Macedonische atmosfeer in Athene voor Aristoteles zodanig bedreigend dat hij de stad verliet, om te voorkomen ‘dat de polis zich ten tweede male aan de filosofie bezondigde.’ Wie wel in het lot van Sokrates heeft moeten delen, is Thomas More, de auteur van het in 1516 verschenen ‘Utopia’. More weigerde Henry VIII als hoofd van de kerk te erkennen en moest dat met zijn dood bekopen. Dit vonnis vloeide dus niet direct voort uit het boek waarmee More zo bekend zou worden. Wellicht had More geleerd van de eerdere moeizame betrekkingen tussen filosofie en politiek en had hij daarom besloten om zich over ‘Ou-topia’ of ‘Nus-quama’ te buigen: over niet-plaats of nergens. Het in dialoogvorm opgetekende reisverhaal gaf op indirecte wijze kritiek op het Engeland van zijn tijd. Waarschijnlijk nog belangrijker dan het vermijden van risico’s door het schrijven over een niet reëel bestaande samenleving was het voordeel dat More op die manier een geheel ander beeld van een samenleving kon opstellen en beschrijven – ongehinderd door contingente omstandigheden, praktische bezwaren of politieke obstakels. More sloot de dialoog in ‘Utopia’ af met een korte overweging, waarin de auteur zegt zich nauwelijks te kunnen voorstellen dat deze samenleving ergens gerealiseerd zou kunnen worden. Vele lezers hebben deze overweging echter niet gezien of serieus genomen, zodat er al snel een ernstig meningsverschil over het genre van de utopie ontstond: vormde een utopie een blauwdruk voor een ideale samenleving die zonder meer ingevoerd zou moeten worden, of moest de utopie veeleer gelezen worden als een mengvorm van kritiek en ideaal – kritiek op de bestaande samenleving en richtinggevend ideaal voor nastrevenswaardige veranderingen van de huidige samenleving? (shrink)

Men kan op diverse wijzen filosofische concepten op literaire werken toepassen, zij het dat niet alle wegen even vruchtbaar of adequaat afgelegd werden. In dit essay zal daarvan een overzicht gegeven worden en een voorstel voor een verantwoorde wijsgerige benadering van literatuur gedaan worden. Ten slotte zal deze werkwijze aan de hand van een voorbeeld geconcretiseerd worden.

Het ethos waarin de mens leeft en handelt is in verandering zolang de mens leeft en handelt. In De maakbare moraal reflecteren verschillende filosofen over de antwoorden die het moderne en hedendaagse denken kunnen bieden op vragen die net door dat veranderend ethos tot stand worden gebracht. De idee dat moraal 'maakbaar' zou zijn houdt meteen ook een kritisch standpunt in: wat precies is er in onze morele omgang met elkaar dat beheersbaar, expliciteerbaar, voorstelbaar... zou kunnen zijn? De maakbare moraal (...) bundelt bijdragen van Daniel Acke, Hans Alma, Sonja Lavaert, Julia Maria Mönig, Johan Stuy en Adelheid Rigo, Marc Van den Bossche, Yoni Van Den Eede, Karl Verstrynge en Else Walravens. De reeks Humanismen wil het denken over de hedendaagse condition humaine op een prikkelende en eigenzinnige manier stimuleren. Het begrip humanisme krijgt hier een zeer ruime omschrijving: respect voor de mens in zijn diversiteit en pluraliteit en voor de manier waarop individuen zoeken naar identiteit en zingeving. De reeks komt tot stand onder begeleiding van prof. dr. Marc Van den Bossche van de vakgroep Wijsbegeerte en Moraalwetenschappen van de Vrije Universiteit Brussel. (shrink)

Las naciones y pueblos indígenas presentan preocupantes índices respecto a la salud, así como otras carencias como la pérdida de sus tierras, la alimentación, la educación y, en general, el ejercicio de sus derechos, consagrados por organizaciones internacionales como la ONU y la OMS-OPS. En Ecuador, de acuerdo con el orden jurídico constitucional, se han instrumentado políticas de salud que incluyen el lineamiento general de un enfoque intercultural de la atenciónprimaria que incorpora los saberes y prácticas ancestrales. Mediante una revisión (...) documental se examina la situación actual de la salud y la atención primaria entre las etnias indígenas del Ecuador. De este análisis se desprenden consideraciones para las políticas públicas de salud, la formación intercultural de los profesionales de los equipos de salud y, en especial, la articulación de las creencias, saberes y prácticas de la cultura de las etnias para la atención primaria de salud. Palabras Clave: Etnia, nacionalidad indígena, pueblo indígena, derecho a la salud, atención primaria. Referencias [1]Asamblea General de la Organización de las Naciones Unidas, «Resolución 48/134 de la Asamblea General de las Naciones Unidas sobre los Derechos de los pueblos y naciones indígenas,» de Asamblea General Resolución 48/134, New York, 2009. [2]Organización Panamericana de la Salud, «Derechos Humanos y Salud de los pueblos indígenas,» Organización Panamericana de la Salud, New York, 2008. [3]Alto Comisionado para los Derechos Humanos de la Organización de las Naciones Unidas, Declaración de las Naciones Unidas sobre los derechos de los pueblos indígenas. Manual para las instituciones nacionales de Derechos Humanos, Nueva York: Alto Comisionado de los Derechos Humanos de la Organización de las Naciones Unidas, 2013. [4]C. Torres Parodi y M. Bolis, «Evolución del concepto etnia/raza y su impacto en la formulación de políticas públicas para la equidad,» Revista Panamericana de Salud Pública, vol. 22, nº 3, pp. 405-414, 2007. [5]IIDH-OPS, «Salud indígena y derechos humanos,» OPS, Quito, 2006. [6]Organización Panamericana de la Salud, «Iniciativa de la Salud para los Pueblos Indígenas. Lineamientos estratégicos. Plan de acción 2003-2007,» Organización Mundial de la Salud, Quito, 2003. [7]Consejo Mundial de las Iglesias, «Segunda Asamblea Mundial de la Salud de los Pueblos,» Consejo Mundial de las Iglesias, Quito, 2005. [8]Grupo Internacional de Trabajo sobre asuntos indígenas, Instituto de Promoción de Estudios Sociales, Fundación Diversidad, «El Derecho a la Salud de los pueblos indígenas en aislamiento y en contacto inicial,» Grupo Internacional de Trabajo sobre Asuntos Indígenas, Quito, 2007. [9]Organización Panamericana de la Salud, «Salud de los pueblos indígenas de las Américas,» OPS, Quito, 1998. [10]Organización Inernacional del Trabajo, «Convenio número 169 de la OIT. sobre pueblos indígenas y tribales: hacia un futuro inclusivo, sostenible y justo.,» OIT, New York, 2019. [11]L. Almeida Vera, «Fundamentación del modelo de gestión intercultural ecuatoriana en la atención primaria desalud,» Medisam, vol. 8, nº 18, pp. 46-61, 2014. [12]Organización Internacional del Trabajo, «Implementación del Convenio núm 169 de la OIT sobre los pueblos indígenas y tribales: Hacia un futuro inclusivo, sostenible y justo,» OIT, New York, 2019. [13]C. Eysaguirre, Proceso de incorporación de la medicina tradicional, alternativa y complementaria en las prácticas oficiales de la salud. Tesis Magister Antropología, Lima: Universidad Nacional Mayor de San Marcos, 2016. [14]Organización de las Naciones Unidas para la Agricultura y la Alimentación, «Sobre la salud y la seguridad de los pueblos indígenas en riesgo debido al coronavirus,» FAO, New York, 2020. [15]Enlace Continental de Mujeres Indígenas de las Américas, Alianza de Mujeres Indígenas de Centroamérica y México, Red de Mujeres Indígenas Asiáticas, Organización de Mujeres Indígenas Africanas, «Llamado colectivo de las mujeres indógenas ante el COVID 19. Foro Internacional de Mujeres Indígenas,» ONU, New York, 2020. [16]Laboratorio de interculturalidad FLACSO Ecuador, Etnohistoria de los pueblos y nacionalidades originarias del Ecuador, Quito: FLACSO Ecuador, 2015. [17]UNICEF, Nacionalidades y pueblos indígenas. Políticas interculturales en Ecuador, Quito: UNICEF, 2009. [18]República del Ecuador, «Constitución de la República del Ecuador,» de 2008, Quito, 2008. [19]S. Ramírez Hita, «Políticas de salud basadas en el concepto de multiculturalidad: los centros de salud intercultural en el altiplano boliviano,» Avá Revista de Antropología, vol. 14, nº 2, pp. 1-28, 2009. [20]E. Arteaga, M. San Sebastián y A. Amores, «Construcción participativa de indicadores de la implementación del modelo de salud intercultural en el cantón Loreto, Ecuador,» Saúde em Debate, vol. 36, nº 94, pp. 402-413, 2012. [21]L. Véliz Rojas, A. Bianchetti Saavedra y M. Silva Fernández, «Competencias interculturales en la atención primaria de salud: un desafío para la educación superior frente a contextos de diversidad cultural,» Cuadernos de Saúde Pública, vol. 35, nº 1, pp. 62-71, 2019. [22]C. Walsh, Interculturalidad: Estado, sociedad: luchas decoloniales de nuestra época, Quito: Abya Yala UASB, 2015. [23]E. Ortiz Prado y G. Ceballos Serra, «Marco estratégico para la protección de los pueblos indígenas en aislamiento voluntario y contacto inicial. Consultoría sobre situación de salud de los pueblos indígenas en aislamiento y contacto inicial en el Ecuador,» Organización del Tratado de Cooperación Amazónica, Quito, 2014. [24]J. Betancurt, A. Green, J. Carrillo y Anane-Firempong, «Defining Cultural competence: a practical framework for adressing racial/ethnic disparities in health and health care,» Public Health, vol. 118, nº 2, pp. 293-302, 2016. [25]R. Ceballos, A. Amores y R. Rojas, Prestación de servicios de salud en zonas con pueblos indígenas, Quito: Programa Regional de Salud de los Pueblos Indígenas, 2009. [26]L. Pereira de Melo, «A contemporaneidade da teoría do cuidado cultural de Madeleine Leininger: una perspectiva geohistórica,» Ensaios e Ciencia: ciencias biológicas, agrarias e da Saúde, vol. 14, nº 2, pp. 21-32, 2010. [27]C. Rohrbach-Viadas, «Introducción a la teoría de los cuidados culturales enfermeros de la diversidad y la universalidad de Madeleine Leininger,» Revista Cultura del cuidado, vol. 2, nº 3, pp. 32-46, 1998. [28]O. Aguilar Guzmán, I. Carrasco González, M. García Piña, A. Saldívar y R. Ostiguín Meléndez, «Madeleine Leininger: análisis de sus fundamentos teóricos,» Revista de Enfermería Universitaria, vol. 4, nº 2, pp. 26-32, 2007. (shrink)

although mostly known to specialists nowadays, Kenelm Digby was a remarkable figure on the intellectual scene of the early seventeenth century. He has been described as “one of the most influential natural philosophers” of his time,1 and corresponded with many of the great scholars of his days, including Descartes, and the French pioneer of atomism, Pierre Gassendi. In the later years of his life, Digby, alongside men like Robert Boyle, became one of the founding members of the Royal Society.2Digby authored (...) one major work of philosophy: the Two Treatises of 1644. This work consisted of a long First Treatise on bodies, and a shorter, Second Treatise on the human soul. In the First Treatise, Digby argued... (shrink)

El 17 de abril se cumplen cinco años del fallecimiento de Fray Antonio Royo Marín, OP. A lo largo de estos años hemos recibido numerosas muestras de admiración sobre los escritos publicados en vida por el Padre Royo. Instituciones religiosas, Escuelas de Teología, Grupos de reflexión teológica, catequistas, animadores de grupos cristianos, laicos anónimos, ... siguen consultando y estudiado sus libros, especialmente aquellos que versan sobre moral y espiritualidad. Muchas personas han demandado una biografía del gran predicador. Otras un resumen (...) sistemático sobre sus estudios teológicos, especialmente aquellos que hacen referencia a la espiritualidad cristiana. Ambos contenidos han sido publicados en la Revista como homenaje a quien fuera, en su día, un gran orador en su transmisión de la Palabra de Dios. Ofrecemos el recuerdo vivo de su memoria. Nos ayuda, para ello, la excelente biografía que escribió en Ciencia Tomista el profesor de Historia de lglesia José Barrado Barquilla, OP. Al final de la misma el lector podrá encontrar un elenco de las principales obras del P. Royo.También está a disposición en la red el artículo del Profesor Manuel Ángel Martínez Juan sobre 'La perfecciòn cristiana en el pensamiento de Antonio Royo Marín, OP', publicado igualmente en la Revista. (shrink)

El 17 de abril se cumplen cinco años del fallecimiento de Fray Antonio Royo Marín, OP. A lo largo de estos años hemos recibido numerosas muestras de admiración sobre los escritos publicados en vida por el Padre Royo. Instituciones religiosas, Escuelas de Teología, Grupos de reflexión teológica, catequistas, animadores de grupos cristianos, laicos anónimos, ... siguen consultando y estudiado sus libros, especialmente aquellos que versan sobre moral y espiritualidad. Muchas personas han demandado una biografía del gran predicador. Otras un resumen (...) sistemático sobre sus estudios teológicos, especialmente aquellos que hacen referencia a la espiritualidad cristiana. Ambos contenidos han sido publicados en la Revista como homenaje a quien fuera, en su día, un gran orador en su transmisión de la Palabra de Dios. Ofrecemos el recuerdo vivo de su memoria. Nos ayuda, para ello, la excelente biografía que escribió en Ciencia Tomista el profesor de Historia de lglesia José Barrado Barquilla, OP. Al final de la misma el lector podrá encontrar un elenco de las principales obras del P. Royo.También está a disposición en la red el artículo del Profesor Manuel Ángel Martínez Juan sobre 'La perfecciòn cristiana en el pensamiento de Antonio Royo Marín, OP', publicado igualmente en la Revista. (shrink)

En este artículo el profesor Manuel Ángel Martínez expone los temas más importantes de la reflexión teológica de Antonio Royo Marín. Se centra especialmente en una de sus obras más importantes La Teología de la Perfección. Royo Marín ha sido un predicador infatigable. Muestra de ello son los numerosos escritos que dejó y su amplia divulgación entre muchos fieles cristianos. Varios grupos, repartidos en diversos lugares del mundo, siguen nutriéndose de su teología. La profundidad con la que están escritos y (...) la claridad de su exposición permiten a muchos lectores un acercamiento a la espiritualidad cristiana y a sus fuentes. Los Santos Padres de los primeros siglos del cristianismo, Santo Tomás, Santa Teresa de Jesús, San Juan de la Cruz, Santa Teresa de Lisieux, Santa Catalina de Siena, Juan González Arintero, entre otros, inspiraron la reflexión teológica de Royo Marín.El 17 de abril se cumplirán cinco años de su fallecimiento. Con este motivo y respondiendo a las numerosas demandas que nos han llegado, ofrecemos a todos los lectores la magnífica descripción que de su teología ha escrito en Ciencia Tomista el profesor Manuel Ángel Martínez Juan. (shrink)

En este artículo el profesor Manuel Ángel Martínez expone los temas más importantes de la reflexión teológica de Antonio Royo Marín. Se centra especialmente en una de sus obras más importantes La Teología de la Perfección. Royo Marín ha sido un predicador infatigable. Muestra de ello son los numerosos escritos que dejó y su amplia divulgación entre muchos fieles cristianos. Varios grupos, repartidos en diversos lugares del mundo, siguen nutriéndose de su teología. La profundidad con la que están escritos y (...) la claridad de su exposición permiten a muchos lectores un acercamiento a la espiritualidad cristiana y a sus fuentes. Los Santos Padres de los primeros siglos del cristianismo, Santo Tomás, Santa Teresa de Jesús, San Juan de la Cruz, Santa Teresa de Lisieux, Santa Catalina de Siena, Juan González Arintero, entre otros, inspiraron la reflexión teológica de Royo Marín.El 17 de abril se cumplirán cinco años de su fallecimiento. Con este motivo y respondiendo a las numerosas demandas que nos han llegado, ofrecemos a todos los lectores la magnífica descripción que de su teología ha escrito en Ciencia Tomista el profesor Manuel Ángel Martínez Juan. (shrink)

‘Wisten jullie dat je middeleeuwse privé-kapelletjes in grote kerken eigenlijk zou kunnen zien als de allereerste skyboxen? Niet alleen werden ze door rijke families gekocht om zo op de eerste rang te zitten tijdens missen, maar ze waren ook ideaal om na de dood nog lange tijd herinnerd te worden omdat je op zo'n voorname plaats lag,’ vertelt Wim Weijland. ‘Fascinerend. Maar dat zag je natuurlijk ook al in de opkomst van de portretkunst, dat mensen zichzelf wilden vastleggen voor het (...) nageslacht,’ stelt Hans Alma, ‘of in het beschrijven van heldendaden en de overlevering daarvan. Dat is eigenlijk het centrale punt in het belang dat we hechten aan overleven: dat we energie stoppen in overlevering om zo te kunnen overleven.’. (shrink)

The spreading phenomenon of Euroscepticism is manifested in critical practices in discourse that oppose European integration. This paper explores Euroscepticism as an element of discourse, which cannot only be measured as party positions or individual attitudes. Based on this understanding, our argument is twofold. Firstly, Euroscepticism relates to the unsettled and principally contested character of the European Union (EU) as a political entity: its basic purpose and rationale, its institutional design and its future trajectory. It correlates with pro-European discourse and (...) the attempts to promote the (democratic) legitimacy of the EU. Secondly, we argue that Euroscepticism unfolds primarily through mass media. As such, it is given public expression through general news values, drama and narratives that are targeted to draw the attention of the wider audience. Understanding this responsive and public nature of Euroscepticism leads us, in the end, to a comprehensive typology of six forms of polity evaluation of the EU. (shrink)

Public announcement logic is an extension of multiagent epistemic logic with dynamic operators to model the informational consequences of announcements to the entire group of agents. We propose an extension of public announcement logic with a dynamic modal operator that expresses what is true after any announcement: after which , does it hold that Kφ? We give various semantic results and show completeness for a Hilbert-style axiomatization of this logic. There is a natural generalization to a logic for arbitrary events.

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:Spinoza and the Theory of Organism HANS JONAS I CARTESIANDUALISMlanded speculation on the nature of life in an impasse: intelligible as, on principles of mechanics, the correlation of structure and function became within the res extensa, that of structure-plus-function with feeling or experience (modes of the res cogitans) was lost in the bifurcation, and thereby the fact of life itself became unintelligible at the same time that the (...) explanation of its bodily performance seemed to be assured. The impasse became manifest in Occasionalism : its tour de force of an extraneous, divine "synchronization" of the outer and the inner world (the latter denied to animals) not only suffered from its extreme artificiality, the common failing of such ad hoc constructions, but even at so high a cost failed to accomplish its theoretical purpose by its own terms. For the animal machine, like any machine, raises beyond the question of the "how" that of the "what for" of its functioning---of the purpose for which it had thus been constructed by its maker.1 Its performance, however devoid of immanent teleology, must serve an end, and that end must be someone's end. This end may (directly) be itself, as indeed Descartes had implied when declaring self-preservation to be the effect of the functioning of the organic automaton. In that case the existence as such of the machine would be its end--either terminally, or in turn to benefit something else. In the former case, the machine would have to be more than a machine, for a mere machine cannot enioy its existence. But since, by the rigorous conception of the res extensa, it cannot be more than a machine, its function and/or existence must serve something other than itself. Automata in Descartes ' time were mainly for entertainment (rather than work). But the raison d'etre of the living kingdom could not well be seen in God's indulging his mechanical abilities or in the amusement of celestial spectators--especially since mere complexity of arrangement does not create new quality and thus add something to the unrelieved sameness of the simple substratum that might enrich the spectrum of being. For quality, beyond the primitive determinations of the extended per se, is the subjective creature of sensation, the confused representation of quantity in a mind; and thus organisms cannot harbor it because as mere machines they lack mentality, and pure spirits cannot because they lack sensuality, or the privilege of confusion and thereby of illusion with its possible enjoyment. And as to their intellectual enjoyment, even that, deprived of the thrill of discovery by the same token, would pale in the contemplation of what to sufficiently large The concept of "machine," adopted for its strict confinementto efficientcause, is still a finalisticconcept,even thoughthe final cause is no longer internal to the entity, as a mode of its own operation,but external to it as antecedent design. [43] 44 HISTORY OF PHILOSOPHY intellects is nothing but the ever-repeated exemplification of the same few, elementary (and ultimately trivial) truths. There remained, then, the time-honored--Stoic as well as Christian--idea that plants and animals are for the benefit of Man. Indeed, since the existence of a living world is the necessary condition for the existence of any of its members, the self-justifying nature of at least one such member (= species) would justify the existence of the whole. In Stoicism, Man provided this end by his possession of reason, which makes him the culmination of a terrestrial scale of being that is also self-justifying throughout all its grades (the end as the best of many that are good in degrees) ; in Christianity, by his possession of an immortal soul, which makes him the sole imago Dei in creation (the end as the sole issue at stake) ; and Cartesian dualism radicalized this latter position by making man even the sole possessor of inwardness or "soul" of any kind, thus the only one of whom "end" can meaningfully be predicated as he alone can entertain ends. All other life then, the product of physical necessity, can be considered his means. However, this traditional idea, in its anthropocentric vanity never a... (shrink)

For centuries, the ancient Chinese philosophical text the _Daodejing (Tao Te Ching)_ has fascinated and frustrated its readers. While it offers a wealth of rich philosophical insights concerning the cultivation of one's body and attaining one's proper place within nature and the cosmos, its teachings and structure can be enigmatic and obscure. Hans-Georg Moeller presents a clear and coherent description and analysis of this vaguely understood Chinese classic. He explores the recurring images and ideas that shape the work and (...) offers a variety of useful approaches to understanding and appreciating this canonical text. Moeller expounds on the core philosophical issues addressed in the _Daodejing_, clarifying such crucial concepts as Yin and Yang and Dao and De. He explains its teachings on a variety of subjects, including sexuality, ethics, desire, cosmology, human nature, the emotions, time, death, and the death penalty. The _Daodejing_ also offers a distinctive ideal of social order and political leadership and presents a philosophy of war and peace. An illuminating exploration, The _Daodejing_ is an interesting foil to the philosophical outlook of Western humanism and contains surprising parallels between its teachings and nontraditional contemporary philosophies. (shrink)